Ondergrondse brand in Centralia, USA
Wanneer je in Pennsylvania route 61 van Ashland naar Aristes volgt kom je op een bepaald moment een korte wegomlegging tegen. Het is niet direct duidelijk waarom de wegomlegging er is, maar aangezien er niks ongewoons is aan een wegomlegging besteden weinig mensen er dan ook aandacht aan. Als je echter de signalisatieborden negeert en route 61 verder volgt is de weg even verderop volledig afgesloten. Achter de afgesloten weg ligt een stadje waar de straten overwoekerd worden door onkruid, waar er vele waarschuwingsborden staan en waar de grond opensplijt en er rook opstijgt uit de kloven. Welkom in Centralia.
Waarschuwingsbord in Centralia (Foto door pquijal)
Centralia in de Amerikaanse staat Pennsylvania was nooit een grote stad, maar ooit was het wel een levendige en aangename plaats. Op zijn hoogtepunt in 1960 was het stadje de thuis van 2761 arbeiders die in de omliggende koolmijnen werkten, maar vandaag blijft daar bijna niets van over.
De reden waarom deze stad volledig werd verlaten moeten we achtenveertig jaar geleden gaan zoeken.
Zonder dat de brandweermannen het wisten smeulden de kolen verder en geraakten ondergronds terug tot ontbranding. Het vuur sloeg in de weken daarna snel over naar naburige mijnen en steenkooladers onder de stad.
Het kerkhof van Centralia, vlak naast de vroegere vuilnisbelt (Foto door Cricket)
Snel daarna begon het plaatselijke milieudepartement gaten te boren om de omvang en de temperatuur van het vuur te meten. Dit was geen slimme zet, want de boorgaten voorzagen het vuur van extra luchttoevoer en de brand breidde nog sneller uit. Verschillende bewoners van de stad kregen ondertussen al last van de hoge CO-uitstoot.
Zeven jaar nadat de brand begon werd een grootscheepse blusactie uitgevoerd. Alle scheuren, spleten en gaten in de wijde omgeving werden afgedicht met zware klei. Door de zuurstoftoevoer af te snijden hoopte men het vuur te kunnen doven. Ook dit draaide uit op een mislukking. In 1970 begon men te beseffen hoe ernstig het gevaar van het vuur kon zijn. De uitbater van een benzinestation had opgemerkt dat er warme benzine uit zijn pomp kwam. Toen hij een thermometer in zijn ondergrondse opslagtank liet zakken toonde deze een temperatuur van 82°C!
Daarop warden nog vele blusacties ondernomen, maar niets kon het vuur stoppen.
De verdorde omgeving rond de stad (Foto door Raj Mahtaj)
Tot dan toe werd er al zeven miljoen dollar geïnvesteerd in de bluspogingen. Experts berekenden dat de enige manier om het vuur nog te doven 660 miljoen zou kosten. De hele omgeving zou moeten worden afgegraven om alle steenkool te verwijderen. De staat Pennsylvania besloot dan maar het hele dorp te onteigenen en spendeerde 42 miljoen aan de verhuis van de toenmalige inwoners. Men zou het vuur laten branden tot alle steenkool is opgebrand.
Downtown centralia (Foto door pquijal)
In sommige delen van de omgeving groeien nog veel planten, maar andere zijn volledig doods. Het vuur maakt de ondergrond zo warm dat de bomen afsterven. In de wintermaanden kan je de stoom en ontbrandingsgassen zo uit de bodem zien opstijgen. De hele omgeving is er bruingekleurd en bezaaid met omgevallen dode bomen.
Dode zone bij Centralia
Een van de interessantste bezienswaardigheden is het afgesloten stuk snelweg van route 61. Nu gekend als “Graffiti Highway” wordt hij alleen nog door motorcrossers en graffiti artiesten gebruikt. Door de grote barsten in het wegdek werd hij afgesloten en wordt het verkeer tijdelijk omgeleid. Althans toch voor de komende 250 jaar.
Graffiti Highway
Waarschuwingsbord in Centralia (Foto door pquijal)
Centralia in de Amerikaanse staat Pennsylvania was nooit een grote stad, maar ooit was het wel een levendige en aangename plaats. Op zijn hoogtepunt in 1960 was het stadje de thuis van 2761 arbeiders die in de omliggende koolmijnen werkten, maar vandaag blijft daar bijna niets van over.
De reden waarom deze stad volledig werd verlaten moeten we achtenveertig jaar geleden gaan zoeken.
Wat gebeurde er in Centralia?
In mei 1962 huurde het stadsbestuur van Centralia vijf vrijwillige brandweermannen om de plaatselijke vuilnisbelt op te branden. Dit was heel gewoon in die tijd. Jaarlijks werd de vuilnisbelt in brand gestoken en als het meeste vuilnis was opgebrand werd alles terug geblust. De vuilnisbelt bevond zich in een ongebruikte dagbouwmijn naast het plaatselijke kerkhof. Dat jaar was de vuilnisbelt echter wat opgeschoven en deze lag nu vlak boven een antracietader waarvan men niets afwist. Antraciet is een vorm van steenkool die niet snel ontbrandt, maar eens ze vlam heft gevat is ze heel moeilijk te blussen. De steenkool begon door de grote hitte van het vuilnis mee te ontbranden. Toen de brandweer dit zag begon men onmiddellijk te blussen en uiteindelijk geraakte het vuur gedoofd. Althans dat dacht men.Zonder dat de brandweermannen het wisten smeulden de kolen verder en geraakten ondergronds terug tot ontbranding. Het vuur sloeg in de weken daarna snel over naar naburige mijnen en steenkooladers onder de stad.
Het kerkhof van Centralia, vlak naast de vroegere vuilnisbelt (Foto door Cricket)
Snel daarna begon het plaatselijke milieudepartement gaten te boren om de omvang en de temperatuur van het vuur te meten. Dit was geen slimme zet, want de boorgaten voorzagen het vuur van extra luchttoevoer en de brand breidde nog sneller uit. Verschillende bewoners van de stad kregen ondertussen al last van de hoge CO-uitstoot.
Zeven jaar nadat de brand begon werd een grootscheepse blusactie uitgevoerd. Alle scheuren, spleten en gaten in de wijde omgeving werden afgedicht met zware klei. Door de zuurstoftoevoer af te snijden hoopte men het vuur te kunnen doven. Ook dit draaide uit op een mislukking. In 1970 begon men te beseffen hoe ernstig het gevaar van het vuur kon zijn. De uitbater van een benzinestation had opgemerkt dat er warme benzine uit zijn pomp kwam. Toen hij een thermometer in zijn ondergrondse opslagtank liet zakken toonde deze een temperatuur van 82°C!
Daarop warden nog vele blusacties ondernomen, maar niets kon het vuur stoppen.
De verdorde omgeving rond de stad (Foto door Raj Mahtaj)
Spookstad
Nadat het vuur reeds 20 jaar ondergronds woedde, trok Centralia ook nationale media aandacht. In 1981 zakte de grond ineens weg onder de voeten van een twaalfjarige jongen. Het gat dat 1,2m breed en 50m diep was zou de jongen zeker gedood hebben had zijn oudere neef hem niet op het nippertje nog kunnen vastgrijpen.Tot dan toe werd er al zeven miljoen dollar geïnvesteerd in de bluspogingen. Experts berekenden dat de enige manier om het vuur nog te doven 660 miljoen zou kosten. De hele omgeving zou moeten worden afgegraven om alle steenkool te verwijderen. De staat Pennsylvania besloot dan maar het hele dorp te onteigenen en spendeerde 42 miljoen aan de verhuis van de toenmalige inwoners. Men zou het vuur laten branden tot alle steenkool is opgebrand.
Centralia vandaag
Het vuur is vandaag nog steeds aan het branden over een oppervlakte van ongeveer 400 are en breidt nog steeds uit. In de mijnen onder de stad zit nog genoeg steenkool om de brand nog 250 jaar te voeden. De meeste verlaten gebouwen werden afgebroken waardoor alleen de met onkruid overgroeide puinhopen nog overblijven gescheiden door de straten.Downtown centralia (Foto door pquijal)
In sommige delen van de omgeving groeien nog veel planten, maar andere zijn volledig doods. Het vuur maakt de ondergrond zo warm dat de bomen afsterven. In de wintermaanden kan je de stoom en ontbrandingsgassen zo uit de bodem zien opstijgen. De hele omgeving is er bruingekleurd en bezaaid met omgevallen dode bomen.
Dode zone bij Centralia
Een van de interessantste bezienswaardigheden is het afgesloten stuk snelweg van route 61. Nu gekend als “Graffiti Highway” wordt hij alleen nog door motorcrossers en graffiti artiesten gebruikt. Door de grote barsten in het wegdek werd hij afgesloten en wordt het verkeer tijdelijk omgeleid. Althans toch voor de komende 250 jaar.
Graffiti Highway
Geen opmerkingen:
Een reactie posten