Does it spark joy...?

Druk dagje!

Zowel de hobbykamer als de slaapkamer eens goed opgeruimd. Hobbykamer was niet zoveel werk, slaapkamer des te meer.

Mijn verhuizing, maart/april 2012, is nogal chaotisch verlopen omdat ik precies op de dag dat ik het huis kreeg toegewezen, een operatie had gehad en daarom dus alle hens aan dek nodig had om in te pakken. Mijn plannen om voor het verhuizen alles uitgebreid uit te zoeken vielen dus deels in het water ;-) en eenmaal gearriveerd wilde ik de boel zo snel mogelijk op de plek hebben. O.a. de boeken, schetsboeken, aantekenboeken en fotoboeken in de slaapkamerboekenkast.

Een deel had ik afgelopen winter al geschift (hobbyspullen voor de hobbykamer) maar ik realiseerde me steeds meer dat er nog flink wat ruis in de slaapkamer-boekenkasten was. En vandaag kwam ik er eindelijk aan toe om de boel uit te zoeken.

Wat kom je dan een boel tegen!

Ik fotografeer bijvoorbeeld al sinds mijn 12e of 13e en had ook nog een map foto's van mijn oma ge-erft toen die overleed, dat vond ik allemaal terug. Ik vond brieven en kaarten, geboortekaartjes, aantekeningen, babydagboeken, knipsels... Het was destijds allemaal in de kast gekwakt ;-) maar nu kon ik het dan eindelijk sorteren en "een plekje geven"! Mijn oude handgeschreven weerdagboeken uit de jaren 80 en 90.

Wat een boel leuke dingen kwam ik tegen!

Maar ook die ruis...

Ik heb niks met de opruimgoeroe Kondo (ja hoor, tuurlijk, mijn onderbroeken en steunkousen rechtop in de la zetten en elke avond bedanken!), maar "tokimeku" of, op zijn Engels, "does it spark joy?" is wel een héél goeie schiftingsmethode als je tegen een kast aan zit te kijken en je afvraagt: "Héb ik hier eigenlijk nog wat aan?"

En ja, toch wel onverwacht sparkte dat ene ding opeens wél joy, en dat andere ding waar ik nogal aan gehecht dacht te zijn juist weer niet.

Ook geheel hoppa-Kondo-style is het om alles te bedanken. Zij trekt dat ook door naar mijn onderbroeken en steunkousen, maar ik heb me beperkt tot de gescheiden inhoud van de boekenkasten. Wat joy sparkte werd bedankt en mocht blijven, wat geen joy sparkte werd ook bedankt en mocht gaan (waarbij automatisch dat Pigmeatliedje weer in de kop schoot:

De kast is, eindelijk, goed ingedeeld. Boeken en spullen die ruis veroorzaakten zijn weggedaan. De kasten zitten nu alleen nog maar vol feelgooddingen.