30-Day Song Challenge - dag 24

Zie mijn introductie op 12 januari.  Het is de bedoeling dat je elke dag een bepaald liedje noemt binnen een bepaalde context. Eigenwijs als ik ben hou ik het niet altijd bij één liedje...!

(tekst gaat verder onder de afbeelding)

Day 24 - a song by a band you wish they were still together

Ik denk dan allereerst aan Queen. Niet dat Queen niet bestaat, drummer Roger Taylor en gitarist Brian May treden tegenwoordig op met de flamboyante Adam Lambert die Freddie niet vervangt, maar op geheel eigen wijze de oude Queensongs presenteert. Maar ja, zonder Freddie is het geen Queen, maar Queen + Adam Lambert (en zo presenteren ze zich ook). Bassist John Deacon heeft zich overigens uit het openbare leven teruggetrokken en het gerucht gaat dat hij aan depressies lijdt sinds het overlijden van Freddie.

Ik vind hun beste muziek die uit de eerste jaren (Jazz van eind 1978 was voor mij een tegenvaller) en de jaren vanaf Live Aid (1985). Mijn keuze voor I want to break free is dan misschien wat vreemd, het is een leuk liedje maar geen meesterwerk, maar de clip is legendarisch. Jeweetwel, de heren in Coronation Street-stijl! In tegenstelling tot wat iedereen denkt is dit idee niet afkomstig van Freddie, maar van John Deacon! 

Die malle verkleedpartij (met een besnorde Freddie als stofzuigende snol, John Deacon als chagrijnig oud wijf, Roger Taylor als schattig schoolmeisje en Brian May in peignoir met roze konijnensloffen en een hoofd vol krulspelden - alsof hij die nodig heeft!) is zo legendarisch geworden dat mensen vaak het middenstuk vergeten van de clip, en daar is iets bijzonders mee aan de hand. De fans van het eerste uur weten dat Freddie een groot balletfan was. Hij trad in die tijd op in een balletkostuum met laag uitgesneden buik, waar hij destijds flink om werd bespot, maar vermoedelijk zal hij zoiets gezegd hebben als "I don't give a fuck, darling". Ik heb hier een tijdje geleden al eens wat over geschreven n.a.v. een televisieuitzending waarin BNers anno nu terugkijken op Queen: 

Ik snap dat de meeste BNers te jong zijn en het begin niet bewust hebben meegemaakt, dus ik neem het ze niet kwalijk Nee, Freddie kwam in de jaren zeventig niet zo makkelijk weg met zijn kledingstijl. Er werd enorm om gelachen en gespot. Queen, dat was maar een stelletje arrogante nichten met pompeuze muziek! In mijn klas zaten maar 2 Queenfans in 1977: een jongen, en ik.
Toch was het meer dan "een spandex pakkie". De beruchte pakjes waren (en dat wist de echte fan toen al) gebaseerd op een historisch balletkostuum (Freddie was balletfan!) dat nu ruim 100 jaar geleden werd gedragen door Vaslav Nijinsky. Er is uit 1912 (en dat weet ik nog niet zo lang) ook een affiche waarop je kunt zien waarop Freddie de balletscene (niet met die stofzuiger) van I Want to Break Free heeft geïnspireerd: het ballet "l'Après-midi d'un faune" van Nijinsky. (...)
De clip I want to break free vind ik (...) helemaal geweldig (...) vanwege de Nijinski-inspiratie die ik net noemde (en niet in het programma werd genoemd), en daar tegenover die geweldige humor met de iconische stofzuigerscene!

Net als Queen heb ik ook The Pogues al vaker genoemd in deze challenge. Ik heb ze drie keer live mogen meemaken, de derde keer met Joe Strummer van The Clash, hij verving Shane MacGowan was opgestapt of weggestuurd, daar verschillen de meningen over. Joe is helaas vrij jong overleden aan een hartaanval, Shane leeft nog steeds, maar vraag niet hoe. Zijn alcoholverslaving (naar eigen zeggen drinkt hij al sinds zijn vijfde) heeft heel diepe sporen nagelaten. Daarbij heeft hij een paar jaar geleden zijn bekken gebroken na een valpartij waardoor hij in een rolstoel terecht kwam. Maar, geluk bij een ongeluk, door zijn langdurige verblijf in het ziekenhuis schijnt hij wel van de drank af te zijn gekomen!

Ik was verbaasd toen ik eind 2019 een speciaal aan hem gewijde uitzending op de Ierse tv zag (leve internet!):

Shane (1957) is wel een versleten oude man geworden. Zijn vreemde gordelende lach is ook een stuk zwakker. Maar zijn zang valt me weer erg mee, ondanks enkele uitglijdertjes kon hij aardig met de teksten overweg en dankzij zijn nieuwe tanden was hij zelfs aardig goed verstaanbaar! Er kwam nog commentaar achteraf van de anti-alcoholbeweging omdat de studio als een kroeg was ingericht, maar ik denk dat Shane zelf al de beste anti-alcoholreclame is.

Het lijkt me niet erg waarschijnlijk dat ze ooit nog samen komen. Philip Chevron is een paar jaar aan kanker overleden en hoewel hij niet vanaf het begin bij de band was, heeft hij een flinke invloed gehad (o.a. Thousands are sailing). Spider Stacy en zijn vrouw verhuisden naar New Orleans. James Fearnley vormde in juni 2019 met Ted Hutt van Flogging Molly en Marc Orrell van Dropkick Murphys de supergroep The Walker Roaders. Geen idee waar Andrew "The Clobberer" Ranken en Darryl Hunt tegenwoordig uithangen. Cait O'Riordan duikt nog wel eens op om te musiceren met Spider Stacy. 

Ik kies The Broad Majestic Shannon, omdat de tekst zo fijn is.

The last time I saw you was down at the Greeks

There was whiskey on Sunday and tears on our cheeks

You sang me a song as pure as the breeze

Blowing up the road to glenaveigh

I sat for a while at the cross at finnoe

Where young lovers would meet when the flowers were in bloom

Heard the men coming home from the fair at shinrone

Their hearts in tipperary wherever they go

Take my hand, and dry your tears babe

Take my hand, forget your fears babe

There's no pain, there's no more sorrow

They're all gone, gone in the years babe

I sat for a while by the gap in the wall

Found a rusty tin can and an old hurley ball

Heard the cards being dealt, and the rosary called

And a fiddle playing sean dun na ngall

And the next time I see you we'll be down at the Greeks

There'll be whiskey on Sunday and tears on our cheeks

For it's stupid to laugh and it's useless to bawl

About a rusty tin can and an old hurley ball

So I walked as day was dawning

Where small birds sang and leaves were falling

Where we once watched the row boats landing

By the broad majestic shannon