De scholen en contactberoepen als kapper zijn weer open! Bij de kapper kan ik 3 juni terecht, op de pedicure moet ik tot 18 juni wachten... De mensen hebben over het algemeen toch twijfels. Een fris kapsel en gladde voeten, lekker, maar OV en uitgaan is nog een stap te ver voor velen. Verder merk ik in mijn directe omgeving dat men na de versoepeling weer een nieuwe besmettingsgolf verwacht. Ik ben dus niet de enige die daar zorgen over heeft...
Het schrijnends is nog de situatie in verpleeg- en verzorgingshuizen. Partner die al weken, maanden inmiddels, van elkaar gescheiden zijn, personeel dat zonder of met te weinig beschermende middelen moet werken. Eigenlijk had ik liever dat deze groep mensen voorrang kreeg op de kappers en zo... Wat is een coronakapsel nou in vergelijking met dit leed? Zelfs mijn onsmakelijk lange teennagels (ik kan ze zelf niet knippen en open-tenen-schoenen-seizoen is er weer, hoewel het nu weer heel fris is) zijn first world problems vergeleken daarmee...
Dilemma's, dilemma's... Dat is de coronacrisis al vanaf het begin. Een onbekende situatie (deels te vergelijken met de Spaanse Griep een eeuw geleden), met complicaties (het virus blijkt bij sommigen ook longbeschadigingen en herseninfarcten te geven), en wie weet welke verrassing er nog meer tevoorschijn komt. In hoeverre zijn doe-het-zelf-mondkapjes met keukenpapier of stofzuigerfilter erin afdoende? En er zijn nog veel meer vragen. Onzekerheid troef, en dat terwijl men tot voor kort schreeuwde "succes is een keuze, het kan als je maar wil!" Men probeert out of the box te denken, creatief te zijn, komt daarbij tegen de grenzen van wat nog mogelijk is...
In oorlogstijd zegt men: de vijand is overal. In coronatijd geldt dat voor het virus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten