zondag 10 mei 2020

Het verdriet van Heerde

In De Stentor (Premium) verscheen een documentaire over "Het verdriet van Heerde."

Heerde heeft zo'n 18.500 inwoners en ligt hemelsbreed zo'n 25 km van mijn woonplaats, achter 't Harde. Bij oostenwind kunnen we de schietoefeningen van 't Harde horen. De gemeente is heel hard geraakt door corona. Verslaggevers Maaike de Glee en Alice van Eijk maakten een grote reportage over Heerde.

Ook daar ging op zondag 15 maart alles in lockdown, maar het was al te laat. Het virus woedde al in het verzorgingstehuis. De straten zijn stil, de ambulances en de kerkklokken niet. Er valt een generatie weg.
Hans (65) en Manny (63) van Es kennen veel mensen en doen veel vrijwilligerswerk. Hij en Manny hebben heel wat rouwkaarten moeten schrijven en gebeld met nabestaanden. Het mannenkoor De Lofzang heeft kort na elkaar zes leden overleden, normaal gesproken zingt het koor tijdens de uitvaart maar dat kan nu niet. Hans legt witte rozen op de graven van overleden koorleden van het koor, waar hij in het bestuur zit en verantwoordelijk is voor de portefeuille lief en leed.
In het verzorgingshuis Brinkhoven stierven in korte tijd tien mensen, ruim twintig bewoners zijn besmet en een groot deel van het personeel. Eind maart springt het leger bij. Op dit moment is ruim een derde van de zeventig bewoners overleden.

Ook de 96-jarige Henk Dokter overleed. Zijn zonen Geb en Dick fietsen een paar keer per dag langs Brinkhoven om naar hun vader te zwaaien. De foto verscheen op de voorpagina van De Stentor, een week later overleed hij, zich ten volle bewust van de dramatische situatie.

Het kerkblad staat vol met in memoriams. Veel kinderen moeten hun oma of opa missen en kunnen soms niet bij de begrafenis zijn omdat er anders teveel aanwezigen zijn.

Manny van Es heeft zelf afscheid moeten nemen van haar ongeneeslijk zieke zus. Tijdens de uitvaart stonden de buren langs de weg. Dat voelde goed.

Het is een hechte gemeenschap. Kon daarom het virus zich zo snel verspreiden? Het is niet terug te draaien, het is gebeurd en we hebben ermee te dealen, we maken er het  beste van, ondanks leed en berdriet.

Er ontstaan initiatieven. Een noodgedwongen gesloten restaurant maakt verse maaltijden voor zorgmedewerkers en er wordt een hoogwerker geregeld bij de verpleeghuizen zodat ouders en kinderen elkaar weer in de ogen kunnen kijken. Luciënne Draaijer bedacht een quarantaine-opdracht: schrijf een gedicht over het virus in het dorp.

In Brinkhoven mag familie op afspraak over de heg met de bewoners praten. EO-presentatrice en Heerdenaar Mirjam Bouwman geeft een miniconcert, maar dan gaan de klokken van uitvaartcentrum Memento Mori weer luiden. Corona is er nog steeds, de koelkamers van het uitvaartcentrum liggen nog steeds vol.

Toch gaan de scholen weer open morgen, en mogen de bewoners weer naar de kapper. Er is een nieuwe ijssalon geopend en op de verjaardag van de kleinzoon van Hans en Manny gaan ze een ijsje halen. Gelukkig valt er in deze tijd weer wat te genieten, ondanks alles.

In het tijdsdocument komen o.a. te zien: tweede locoburgemeester en wethouder Jan Berkhoff die crisismanager werd, Luciënne Draaijer,  predikant Sjaak Weststrate die afscheid moest nemen van veel gemeenteleden, burgemeester Jacqueline Koops die zelf besmet raakte, directeur Jos Bleijenberg en verpleegkundige Judith Kruizinga van verzorgingshuis Brinkhoven, Tiemen Bijsterbosch en Toni Vos die een hart bij het raadhuis plaatsten, waar kaarsen op worden aangestoken, en natuurlijk Hans en Manny van Es.

Ik zie geen link naar de docu, maar die zal er ongetwijfeld binnenkort komen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten