Een jaar geleden begon mijn droomvakantie

Eén van de meest gefotografeerde plekjes van Griekenland, maar deze foto schoot ik zelf, vrijwel direct na aankomst!

Een jaar geleden toen we nog in het oude normaal leefden, arriveerde ik rond middernacht op Schiphol, waar ik 's ochtends vroeg zou vertrekken naar mijn eerste buitenlandse vakantie sinds jaren: Kokkari op Samos. Ik had me van tevoren flink verdiept in een vakantieadres dat aan mijn onmogelijke wensen moest voldoen: niet te duur, niet te toeristisch vol hoogbouw, lekker en liefst authentiek eten en vooral: veel fotogenieke plekjes.

Ik ben naar een reisbureau gegaan en vroeg advies. Daar kreeg ik de namen van enkele Griekse lokaties, waar ik thuis ijverig naar ging Googlen. En al snel was ik er uit: ik ga naar Kokkari op Samos. Nog nooit van dat dorpje gehoord, maar de foto's waren indrukwekkend en de verhalen vol lof. Lieve mensen, weliswaar een geliefde vakantieplek maar absoluut geen toeristenfabriek, heerlijk eten (niet alleen pizza en pasta maar ook Grieks) voor weinig geld, niet geschikt voor mensen die een actief uitgaansleven zoeken, kortom: dit zou het wel eens kunnen zijn...!

In februari 2019 boekte ik bij hetzelfde reisbureau een vakantie in een appartementje in het hart van het dorpje, bij de kerk. En toen begon het aftellen en ongeduldig wachten.

Vandaag een jaar geleden stapte ik op het vliegtuig en toen we na ruim drie uur vliegen landden (de landing op Samos is geweldig: een scherpe bocht, en dan vól in de ankers want de landingsbaan is kort!) stapte ik naar buiten, in de warme lucht, vol geuren en vogelzang. De bergen waren geel van de brem. De zee was bijna onnatuurlijk blauw, alsof een fotograaf was doorgeschoten tijdens het bewerken van zijn foto's.

Een taxi (was inbegrepen bij de reissom) bracht me naar Kokkari. Ik was al meteen diep onder de indruk. Mijn verwachtingen waren zeker niet te hoog geweest! En toen ik uit de auto stapte wist ik: dit is mijn dorpje, dit is mijn eiland, dit is wat ik wil tijdens een vakantie.

Ik heb ruim achthonderd foto's gemaakt tijdens de elf dagen durende vakantie. De enige bewerking die ik achteraf heb toegepast was het rechttrekken van de horizon toen ik mijn fotoalbum liet drukken. De foto's zijn prachtig, maar de werkelijkheid is nog prachtiger!

Toen ik 27 mei weer op het vliegtuig naar huis stapte, wist ik: ik wil hier nog eens heen. Ik zal geduldig sparen en op een dag kom ik terug. Dan wil ik de geuren weer ruiken van bloemen en heerlijke gerechten, de geluiden van de vogels, de gierzwaluwen die laag over het water scheerden, de achtergrondmuziek op het boulevardje, de felle kleuren blauw en wit, en rozetinten van de bougainvillea, genieten van het goddelijke eten, praten met de mensen die ondanks het zware leven op Samos positief en relaxed zijn.

Het nieuwe normaal is inmiddels een feit. Hoe lang het duurt, geen idee. Maar ik heb een stip aan de horizon. Ooit ga ik terug naar Kokkari!

(ik kan onmogelijk alle 800+ foto's hier neerzetten... Maar heb ze & enkele video's wel verwerkt in een film van anderhalf uur, inclusief het soort muziek dat je op de boulevard kunt horen)

Deze foto heeft nog een scheve horizon...