Vanuit mijn woonkamer zie ik de tientallen meters hoge wilgen, die zo oud zijn als mijn woonplaats, een groene waas krijgen. Ik hou van die wilgen, ze zijn prachtig.
Mijn tuin staat vol tulpen, wit, geel en oranje, het moeten er, zonder overdrijven, inmiddels honderd of meer zijn, want ze voelen zich uitstekend thuis op de poldergrond.
De peer, kers en pruim staan in bloei, de appel en sierappels krijgen knoppen. De pruim heeft kleine bloesem, de kers grote, beide spierwit. De bloesem van de appel en de peer heeft een roze blos.
De groene punten van de vergeetmijnietjes staan sinds vandaag boven de grond.
De pioen, die al vroeg boven de grond kwam en de late vorsten heeft overleefd, in tegenstelling tot de hortensia's die de zomer door moet met dorbevroren blad, heeft dikke knoppen.
Er vliegen flinke hommels rond, ik zag ook een geel vlindertje en de koolmezen nestelen in het kastje aan mijn schuur.
En ik weet niet of het door de schone lucht komt, maar de kleuren van mijn foto's zijn feller dan ooit (ongeacht of het met de telefoon of met de compactcamera is).
Polderdame (1963) woont ergens in de polder. Ze blogt sinds 2003. Deze blog is een verzameling van oude blogs, die ooit offline zijn opgeslagen (dit werk is nog lang niet klaar); sinds 2019 worden er ook nieuwe blogs geschreven. NB: het gebeurt helaas dat afbeeldingen opeens zijn verdwenen! Hiervoor mijn excuses. Wilt u in de reactie van zo'n blog met lege afbeeldingen een opmerking hierover schrijven? Indien mogelijk zal ik ze opnieuw proberen te plaatsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten