Kluizenaarsquarantainetip 3: Rust

Dat is nou toevallig...! Een paar dagen geleden was ik buiten en ik realiseerde me: deze stilte, het lijkt wel op de zondagen uit mijn jeugd! Laat pater Hugo nou een soortgelijke vergelijking maken...!

(en dat van die radio die 's ochtends aan gaat: klopt...😊😳)

Kluizenaarsquarantainetip 3: Rust…

…of liever nog dan rust: stilte. Nogal wat mensen zijn daar helemaal niet meer aan gewend en zelfs een beetje bang voor geworden. Ze kruipen ’s morgens uit hun nest en drukken als eerste de radio aan. Niet dat ze daar werkelijk naar luisteren: vaak staat hij zelfs niet eens hard genoeg om echt naar te luisteren. Hij staat net hard genoeg om de stilte te verdrijven.

Dat is jammer, want de stilte is een magisch muziekje dat de goede God heeft bedacht om ons een makkelijke ingang te bieden tot onszelf en daarmee tot Hemzelf. Probeer maar eens echt naar de stilte te luisteren in plaats van die alleen maar geduldig te verdragen. Actief te luisteren naar de stilte. Na een tijdje ontstaat er een soort van ruimte waarin er van alles te ontdekken valt.

Misschien dat sommigen er inderdaad eerst even aan moeten wennen. Eerlijk gezegd heb ik geen idee wat er gebeurt met mensen die jarenlang voor de stilte op de vlucht zijn geweest en er dan in één keer – plons! – induiken. Misschien moeten er dan eerst inderdaad de nodige innerlijke griezels worden getrotseerd. Toch denk ik dat het dan nog steeds de moeite waard is de stilte te leren kennen en verkennen. Een leven zonder stilte is zoiets als een leven zonder blauwe zomerluchten, de geur van regen, de prik van vrieslucht of het geluid van sneeuw onder je schoenen. Eeuwig zonde!

Als je dan toch achter de voordeur wordt gejaagd zou je kunnen overwegen eens nader kennis te maken met de stilte. Ook al omdat het buiten de deur zo’n stuk stiller is. Het is de hele week zondagochtend om acht uur, zo stil buiten. Deze hele crisis geeft veel om over te treuren, maar dat hoort daar niet bij, wat mij betreft.