Een aantal mensen vroegen mij om wat tips en advies te delen als moeder in China die al door deze situatie heen geleefd heeft. Ik zei nee. Ten eerste wordt er van alle kanten advies gedeeld. Ik zou door de bomen het bos niet meer zien 😉 Ten tweede wil ik eigenlijk een tijdje offline gaan, want ik kan, na er al twee maanden middenin te zitten, het C-woord niet meer horen 😉 En ten derde heb ik nou niet het gevoel dat ik alles goed voor elkaar en uitgevogeld heb.
Toen dacht ik terug aan hoe ik mij twee maanden geleden voelde. Hoe onzeker de situatie was. Met hoeveel vragen ik zat. Dat ik me afvroeg hoe lang ik het vol ging houden, thuis met drie jongens. Dat we niet wisten of we moesten blijven of weggaan. Dat we stress ervaarden en zagen hoe het onze jongens beinvloedde. Dat we ze wel achter het behang konden plakken. Dat ik ‘s avonds in bed lag en me afvroeg of ik ziek aan het worden was. Hoe er bijna niks meer overbleef van ons normale dagelijkse leven en dat beangstigde. Hoe vaak ik wel niet ‘Yesterday’ van the Beatles heb lopen zingen in huis 😉
En toen wist ik nodig had gehad op dat moment. Geen advies, maar een beetje hoop en bemoediging. Want het gáát goedkomen en jij gaat dit kunnen!
Na die eerste beangstigende en verwarrende week, namen we een besluit. We zouden blijven. En we zouden er samen het beste van maken, dankbaar zijn voor wat we hebben en genieten van zoveel tijd samen. Dat verandere onze houding. En doordat onze houding veranderde, veranderde die van onze kinderen ook. We begonnen er positieve dingen van in te zien. Want echt, die zijn er. Heel veel zelfs. Als je ze niet ziet, neem zo snel mogelijk de tijd om erover na te denken.. Wat het ook is, schrijf het op. Laat ze jouw uitgangspunt zijn voor de komende tijd. Voor je houding, je gedachten en alles wat je doet en zegt.
En wat betreft thuisonderwijs? Laat het idee los dat jij de perfecte homeschool juf moet zijn. Thuisonderwijs vergt een flinke verandering in je denken over educatie. Het is een levensstijl. Het vergt tijd om uit te zoeken wat past bij jouw gezin. En dat gaat je simpelweg niet lukken in drie weken. Probeer er zo naar te kijken: jij bent niet opeens juf en moeder. Jij bent nog steeds moeder, die toevallig haar kinderen helpt bij schoolwerk. Je hoeft geen schooltje te spelen. Je hoeft je kinderen niet hele dagen educatieve activiteiten aan te bieden. Of strakke schema’s aan te houden. Als je dat graag wil, prima. Maar als dat je niet ligt, doe het niet! Je kinderen komen niets tekort. Jij mag gewoon moeder zijn van jouw kinderen en er voor ze zijn. Naar hen en naar jezelf kijken en zien wat het is wat jullie samen nodig hebben. Ruimte maken voor gevoelens die er nu zijn. Gewoon een dagje overslaan als het even niet lukt en de dag erop een extra bladzijde rekenen doen. Hulp vragen als je ergens niet uitkomt.
Omarm jouw roeping als moeder: knuffel ze extra, vertel ze dat je van ze houdt. Vertel ze hoe blij je bent met al deze extra tijd samen. Geef ruimte aan boosheid, aan angst, aan frustratie. Deel eerlijk jouw eigen gevoelens. Weet dat het okay is om te falen. Vraag vergeving en ga verder. Leg je telefoon weg zodat je je kan focussen op wat belangrijk is. Gebruik deze tijd om aan (gedrags)issues te werken. Wees een zegen voor anderen om jullie heen. Doe leuke dingen samen (tips te over online! ) en maak herinneringen. Geniet ervan dat je je kinderen op zo’n andere manier mag leren kennen. Bid. Wees dankbaar voor al het goede dat je nu hebt. Schrijf dat op. En deel het met elkaar. Leef je leven in volheid, binnen de grenzen die je nu hebt gekregen. En geloof me, dat kán. Want wij doen het al twee maanden 😉
Hier is de lente in volle gang. De bloesem aan de bomen is in volle bloei. We kunnen zonder jas naar buiten. De straten zijn weer vol met verkeer. De kids spelen weer met hun buurkinderen in de speeltuin. De scholen gaan over een paar weken weer open. Gisteren zijn we zelfs, voor het eerst in ruim twee maanden, uit eten geweest. En ik kon wel janken van geluk. Oh nee, stiekem wás ik aan het janken van geluk 😉 Het gaat goedkomen. Hier gaat een eind aan komen. De lente gaat ook bij jullie komen. En dan zal je er meer van genieten dan ooit tevoren.
Jij, mama, jij bent genoeg. En jij doet genoeg. Jij gaat dit kunnen. En met een flinke dosis positiviteit ga jij (en jullie, als gezin) hier zelfs mooier uitkomen dan je erin ging!
Zoals we hier in China zouden zeggen: åŠ æ²¹å¦ˆå¦ˆä»¬ðŸ‘©!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten