Net voor ik even het dorp in wilde, werd het deurbeleid van supermarkten en drogisten bekend gemaakt. Ongeveer tegelijkertijd kwam er een appje van een kwetsbare dierbare die zich nogal gestressed voelde door dit alles. Geen probleem, dan ga ik gelijk even langs de AH voor jou, sprak ik af.
Nou rijd ik in een scootmobiel, dus ik was eigenlijk wel benieuwd hoe ik de mandjes-/wagentjesverplichting kon toepassen. Bij de Action werd dat meteen duidelijk. Een vriendelijke jongedame, stond mandjes uit te delen. Dat was een uitdaging, want ik kon die alleen op zijn kant kwijt, en dus niet gebruiken om boodschappen in mee te nemen. Maar dat was geen probleem, zei ze, als men maar kon zien dat ik het mandje heb. Er was namelijk een afgemeten aantal mandjes neergezet. Mandjes op: buiten op je beurt wachten. De boodschappen kon ik dus gewoon in mijn scootmobielmandje doen en het mandje zette ik op zijn zij op de vloerplank (elk mandje wordt na gebruik goed schoongemaakt) Gelukkig was het niet druk en ik was snel klaar.
AH bleek nog helemaal niet op de hoogte van de maatregelen en de winkelmevrouw keek me aan met een blik van "ja, dat zal wel". Wat ik haar niet kwalijk neem in deze rare tijden. Enfin, zonder mandje heb ik snel het lijstje afgewerkt. Paracetamol stond er ook op, die kon ik alleen nog bij de servicebalie krijgen.
De rij voor de kassa's leek heel lang, maar dat kwam natuurlijk door de (goed nageleefde) 1,5 meter. Een aantal mensen namen die vrij ruim, wat natuurlijk ook niet verkeerd is. Het ging uiteindelijk allemaal best wel snel.
Daarna ging ik naar de servicebalie. Er was een mevrouw met een schoolkind bij me, die net afrekende. Daarna ging ze, zonder opzij te stappen, haar kind stevig toespreken, die was waarschijnlijk wat aan het muiten geweest. Maar het duurde best wel lang. Dus ik spreek mevrouw vriendelijk aan of ze even ruimte wilde maken, zodat ik kon pinnen (ik had, op afstand, het doosje paracetamol al besteld). Mevrouw zette maar liefst 1 stap opzij... Tja, sommige mensen snappen het echt niet...
Gelukkig was er niemand achter me en ik had de tijd, maar de servicebaliemevrouw en ik keken elkaar aan met een blik van "tja... Wat moet je daar nou mee...".
Uiteindelijk viel het muntje bij mevrouw-met-kind en ze nam daadwerkelijk de 1,5 meter afstand - direct achter het draaihekje dat toegang biedt aan de winkel, waardoor ze alsnog de boel blokkeerde!
Het zijn ook verwarrende, vreemde tijden...
Kwetsbare dierbare was in ieder geval erg blij met de boodschappen en begon al een beetje te wennen aan het idee, maar ik weet dat het voor mensen zoals deze kwetsbare, voor wie de wereld al erg lastig te begrijpen is, heel moeilijke tijden zijn...
Nog wel een op zich wel grappig momentje vandaag: op televisie werd een mevrouw gevideobeld i.v.m. het verplaatsen van de Olympische Spelen naar 2021. Op het moment dat ze wilde antwoorden begon haar dochtertje aandacht te vragen. Ja, dit overkomt nu veel thuiswerkende ouders!
Zelf had ik vandaag mijn eerste videocall-ervaring via Messenger met twee andere dames. Dit lukte alleen via de telefoon (had even geen headset bij de hand) en toen de dames begonnen te spreken, begon mijn hond een beetje te blaffen alsof er iemand langs liep (hij is gelukkig geen erge blaffer). De dames hoorden dat en begonnen zijn naam te roepen. Toen werd hij gek! Hij ging zoeken en piepen en toen ik de camera op hem richtte en hij de stemmen beter horen kon, wist hij niet wat hij er mee aan moest! Was wel erg grappig! Helaas blijkt Messenger niet lekker te werken als videochat, het geluid werd al snel slechter en viel uiteindelijk weg. Maar het was wel even erg grappig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten